Cóż to za wspaniała przygoda – z modlitwą Maryi przemierzyć świat cały! Tuszdaj Eczérad śpiewający „Magnificat” na krańcach ziemi! Spojrzał na zegarek, na którym widniała godzina 2:20, a potem zasnął… We śnie zobaczył niebo, a w nim uśmiechniętego anioła, który powiedział spokojnym, słodkim głosem…

1. Pan Bóg pozostaje miłosierny w swej długomyślności. W sztuce ludowej bywa ukazywany Pan Jezus frasobliwy, taki zmartwiony faktem, że są ślepcy, których będzie bardzo trudno uzdrowić ze ślepoty. Frasobliwy, zatroskany Jezus nad ludzką głupotą.

2. Do Świętej Faustyny powiedział: „Zawsze Mi się podobasz przez pokorę. Największa nędza nie powstrzymuje Mnie od połączenia się z duszą, ale gdzie pycha, tam Mnie nie ma”.

3. Gdzie pycha wyniesienia, pycha tronów, tam Boga nie ma, tam drzwi twego serca zamykają się na Boże miłosierdzie.

4. Legenda mówi, że Platon chciał olśnić Diogenesa, filozofa ze szkoły cyników, przepychem swego mieszkania. Ale Diogenes – który, jak wiadomo, mieszkał w beczce – deptał z poczuciem wyższości te dywany niezwykłe, niezwykły wystrój wnętrza. „Depczę pychę Platona” – powiedział. I usłyszał: „Tak, depczesz pychę Platona. Pychą Diogenesa”.

5. Jak dostrzec w sobie tę nieuświadomioną chciwość bycia na wyżynach, na wysokościach, na tronie? Tymczasem ten iluzoryczny tron własnego wyniesienia, który w ten sposób budujesz, jest największą przeszkodą w zjednoczeniu z Bogiem.

6. Staraj się być miłosierny wobec innych. Mieć za nic zło, jakiego oni się dopuszczają, a które ciebie rani.

7. Bóg wszystkich odkupił, Pan Jezus odkupił wszystkich swoją przenajświętszą Krwią, tych głupców marzących o własnej wielkości. I wszystkich kocha. A ich ślepota i głupota nie jest przeszkodą przecież, żeby ich kochać.

Panie Jezu, gdybyś mi pokazał, do czego jestem zdolny, wpadłbym w rozpacz. Wpadłbym w rozpacz, gdybyś mi pokazał, do czego jestem zdolny w tej szalonej gonitwie za wyniesieniem, w lęku przed utratą tego, co wydaje mi się, że jest moje, co mi się należy, na co zasłużyłem.

Jeśli taka jest Twoja wola, to proszę, aby Maryja jako szczególne narzędzie Twojej łaski chroniła mnie przed rozpaczą. Żeby odkrywanie czy przeczuwanie zła, jakie we mnie jest, nie przygniatało mnie. Żeby Ona żyła we mnie wiarą, że Ty największą czułością otaczasz właśnie tych największych niewolników grzechu, że jesteś zakochany w łotrach. Wiesz przecież, jak oni potrzebują Twojej miłości, wiesz, że inaczej nie ma dla nich ratunku.