Módl się z odwagą, ze śmiałością i z ufnością.
Przyjdź do Mnie, a Ja przemówię Sercem do twojego serca,
jak przyjaciel rozmawia z przyjacielem.

OJCZE NASZ…

ZDROWAŚ MARYJO…

Na dużych paciorkach

O JEZU, KRÓLU MIŁOŚCI,
UFAM NIESKOŃCZENIE TWOJEJ MIŁOSIERNEJ DOBROCI!

Na małych paciorkach

JEZU, JEZU, JEZU,
BĄDŹ DLA MNIE JEZUSEM!

Wezwanie do Matki Najświętszej

O MARYJO, MATKO MOJA,
PRZEZ TWE BOLESNE I NIEPOKALANE SERCE SPRAW,
BYM STAŁ SIĘ DLA CIEBIE JAK ŚWIĘTY JAN,
ŻYJĄC W TWOJEJ BLISKOŚCI I W ADORACJI
NAJŚWIĘTSZEJ EUCHARYSTII.
CAŁY NALEŻĘ DO CIEBIE,
O MARYJO,
DAJ MI TWOJE SERCE.

Pod Twoją obronę…

 [do odmawiania prywatnego]

____________________

„Koronka do Chrystusa Króla” powstała w oparciu o dziennik duchowy IN SINU JESU, w którym anonimowy benedyktyn opisuje swoje rozmowy z Panem Jezusem oraz Matką Najświętszą w l. 2007-2016. Wstęp „Módl się z odwagą…” to fragmenty dziennika datowane na 8 października 2007 r.

Modlitwa „O Jezu, Jezu, Jezu, bądź dla mnie Jezusem (Zbawicielem)” to ostatnie słowa św. Rudolfa Sherwina, które kapłan wypowiedział przed swoją męczeńską śmiercią 1 grudnia 1581 r. (Jesu, Jesu, Jesu, esto mihi Jesus).

„O Jezu, Królu miłości…” stanowi modlitwę z objawień Matki Yvonne Beauvais (Yvonne-Aimée de Jesus), augustianki, z 17 sierpnia 1922 r. Ten akt strzelisty został zatwierdzony przez papieża Piusa XI w roku 1933.

Końcowe wezwanie do Matki Bożej – z kapłańską prośbą o „ujanowienie” duszy („bym stał się jak święty Jan”) pochodzi z IN SINU JESU, zaś „Cały należę do Ciebie [Maryjo] – daj mi Twoje Serce” – znane jako dewiza Totus Tuus papieża Jana Pawła II – pochodzi z „Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do Maryi” św. Ludwika Marii de Montforta.

Koronka do Chrystusa Króla odmawiana zwłaszcza w intencji uświęcenia kapłanów, by byli kapłanami wedle Serca Jezusowego.