Czternasta wskazówka, której Vinny Flynn udziela uczestnikom modlitwy przed Najświętszym Sakramentem jest mało wielkopostna. Zamiast praktykowania ciszy i kontemplacji zachęca nas do śpiewania: „Kiedy jesteś na adoracji i lubisz śpiewać, śmiało możesz zaśpiewać coś dla Boga”. To oczywiście znana rada chrześcijańska, już święty Augustyn w V wieku zachęcał: Kto śpiewa, ten dwa razy się modli. A święty Tomasz z Akwinu w wieku XIII pisał hymny eucharystyczne. Skoro stajesz przed Bogiem, śpiewaj dla Niego. Jak król Dawid, który sam komponował psalmy dla swojego Pana i Króla. Naprawdę, nie ma nic lekceważącego w śpiewaniu przed wystawionym Najświętszym Sakramentem (znowu Vinny Flynn).

Warto znaleźć takich, którzy chcą śpiewać Jezusowi Eucharystycznemu, przyłączyć się do tych, którzy pragną śpiewać na chwałę Bożą, warto odszukać taki czas w kaplicy (kościele), w którym nasza modlitwa uwielbienia nie naruszy intymności ludzi praktykujących adorację w ciszy. Vinny wspomina swojego syna, Tima, i jego przygodę z czasów ministranckich. Młody Flynn zbiera grupę młodych ludzi, wpisuje wszystkich w grafik adoracyjny i… spędzają razem czas, śpiewając Panu pieśń chwały i uwielbienia. A zatem, śpiewaj nową pieśń, wysławiaj Boga śpiewem, ofiaruj Mu w swym psalmie uwielbienia wszystko to, kim jesteś, całe swoje życie. Śpiewaj sercem przed Sercem Jezusowym, śpiewaj i uwierz, że On naprawdę wysłucha twojej modlitwy. Jak w psalmie 47: śpiewaj nową pieśń dla Pana!

Pamiętajmy, że Vinny Flynn, katolicki ewangelizator, ojciec siedmiorga dzieci, znany jest jako „człowiek, który w telewizji EWTN śpiewa koronkę do Bożego miłosierdzia”. To dlatego proponuje śpiew jako jeden ze sposobów trudnej modlitwy adoracyjnej. I z właściwym sobie wdziękiem opowiada historię „małego dobosza”, genialnie zaśpiewaną przez Stevie`go Wondera – albo Pentatonix:

Przypomina mi się chrześcijańska pieśń zatytułowana „The Little Drummer Boy” (Mały dobosz). Chłopiec pragnął oddać cześć Dzieciątku Jezus, lecz nie miał niczego, co byłoby odpowiednie na dar dla Króla. Aby zatem oddać Mu cześć, ofiarował jedyny dar, jaki miał: „Zagrałem Mu na swoim bębenku./ Zagrałem Mu najładniej, jak umiałem./ Potem On uśmiechnął się do mnie”.

Zabiegajmy o ten uśmiech Jezusa… każdego dnia.