Dla B.

Wkrótce Niedziela Dobrego Pasterza, warto zatem – podążając śladem psalmisty – postawić pytanie: w jaki sposób napełnić swoje życie „dobrocią i łaską”, w jaki sposób „zamieszkać w domu Pańskim” (Psalm 23). W kolejnym rozdziale przewodnika po adoracji eucharystycznej Vinny Flynn proponuje: IDŹ DO SWOJEGO NAMIOTU!

Skoro łacińskie słówko tabernaculum oznacza „szałas”, „namiot”, i odnosi się do przybytku, który Mojżesz wzniósł na pustyni jako mieszkanie dla Pana, więc najlepiej zrozumieć propozycję Flynna dosłownie: po prostu wejdź do tabernakulum, zamieszkaj w tym miejscu najświętszym, by spotkać Boga twarzą w twarz. Uczyń ze świątyni swój dom, w którym Serce Jezusa będzie przemawiać do twojego serca. Amerykański ewangelizator wspomina własne doświadczenie takiej modlitwy: przyjaciel powiadamia go o swojej rodzinnej tragedii, a Vinny jest tak przybity smutkiem, bólem i żalem, że nie potrafi ani myśleć, ani się modlić. Postanawia położyć się i wówczas… dokonuje się w nim nieoczekiwana przemiana. Gdy tak leżałem, wyobraziłem sobie tabernakulum i poczułem, że coś mnie ciągnie, abym się do niego zbliżył. Drzwiczki się otworzyły i wszedłem do środka, a z mego wnętrza popłynęła modlitwa: „Panie, zamknij mnie w tabernakulum z Tobą. I pozwól mi przyprowadzić tutaj moich przyjaciół, udręczonych nieszczęściem. Zamknij nas w tabernakulum z Tobą, Panie mój”.

Po pewnym czasie powtarzania tej prośby (Vinny pisze, że jego modlitwa trwała ok. 20 minut) następuje wielkie uciszenie serca, zalewa go fala łagodnego pokoju i szczęścia. Smutek ustępuje wobec łaski, serce napełnia się zaufaniem i radością.

Od tamtej pory taka prośba skierowana do Boga stała się jedną z moich ulubionych modlitw – zarówno w samotności, jak i we wspólnocie, pisze Vinny Flynn. Modlę się tak przed tabernakulum, kiedy nie ma wystawionego Najświętszego Sakramentu, ale również jeśli znajduję się poza kościołem, a pragnę doświadczyć komunii duchowej.

Autor 21 spotkań o adoracji eucharystycznej – pod wspólnym hasłem: „Nie bój się, przyjdź taki, jaki jesteś” – raz po raz odkłada na bok swoje problemy, opuszcza zgiełk tego świata, porzuca na chwilę swoje obawy i lęki, aby jednoczyć się z Jezusem. „Zamykanie się wraz z Bogiem w tabernakulum” stało się dla mnie specjalnym sposobem jednoczenia się z Eucharystyczną Obecnością Jezusa: czuję, jak drzwi zatrzaskują się za mną, odgradzają mnie od wszystkiego i pozostaję bezpieczny i chroniony w eucharystycznym uścisku Boga.

Za każdym razem, kiedy jesteś przygnębiony, zaniepokojony, wyczerpany, pochłonięty sobą, przyjdź w myślach do tabernakulum i poproś Jezusa, aby zamknął cię tam ze Sobą na klucz. Niechaj wypełni się w tobie modlitwa Świętej Faustyny:

„O, Więźniu Miłości, zamykam swoje biedne serce w tym tabernakulum, aby Cię nieustannie, dzień i noc, adorowało. Tu jest przybytek Twego miłosierdzia, tu lekarstwo na nasze niemoce”.