Ostatnia rada, w której Vinny Flynn wprowadza nas w tajniki modlitwy adoracyjnej nosi banalny tytuł: WEŹ PRYSZNIC! To oczywiście powrót do innej wskazówki: stań w Eucharystycznej Obecności Jezusa, by „opalać się” w promieniach Jego miłosierdzia. Skoro Pismo święte pełne jest symboliki wody, więc wypada:
1) obmyć swoje grzechy w Bożym miłosierdziu (sakrament pokuty),
2) zaczerpnąć ze zdrojów Bożej łaski (Eucharystia).
Pamiętajmy: na Kalwarii setnik włócznią przebija Serce Zbawiciela, z którego wytryskuje krew i woda, obmywając setnika, Maryję i Jana, stojących u stóp krzyża. Zostają oni całkowicie zanurzeni w tym wybijającym z Serca Jezusa źródle miłosierdzia.
Gdy patrzysz na Eucharystię w kaplicy adoracyjnej i próbujesz uwielbiać Najświętszy Sakrament, zacznij odmawiać „modlitwę zanurzenia”, czyli wyobraź sobie, że stoisz z Maryją u stóp krzyża, że znajdujesz się u źródła miłosierdzia na Golgocie. Pozwól, by Krew Jezusa cię obmyła, aby stała się dla ciebie oczyszczeniem, uzdrowieniem, przebaczeniem i uleczeniem. Jeżeli modlisz się za innych, zanurz ich w tym nieskończonym źródle Bożej łaski i miłosierdzia. Taka modlitwa powinna ci towarzyszyć nie tylko podczas adoracji Najświętszego Sakramentu… proś, by Jego Krew, krople Przenajświętszej Krwi Zbawiciela, przenikały całą twoją osobę, twój umysł, twoje serce, twoją duszę, twoje wspomnienia, twoje emocje… Niechaj przemieniają wszystko, co brudne, grzeszne, niegodne, wszystko, co odciąga od Pana Boga. Wszystko to czyń z wielkim zaufaniem do Boga, powtarzając proste słowa: JEZU, UFAM TOBIE! Pamiętając o obietnicy, którą Pan Jezus zostawił świętej Faustynie: Im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma!
Pamiętaj, że głównym celem przyjmowania Eucharystii, jak również modlitwy adoracyjnej, jest zjednoczenie z Bogiem. Stajemy przed Bogiem, aby nie tylko spotkać Go w jak najbardziej osobisty i głęboki sposób, ale nade wszystko przemienić się w Niego, doświadczyć łaski zjednoczenia, bycia jednością z naszym Panem. To nie tyle Pan Bóg potrzebuje naszego uwielbienia, co bardziej my potrzebujemy nieustannej postawy adoracji, dziękczynienia i uwielbienia. Bóg – i tylko sam Bóg – jest nieskończenie godzien naszego uwielbienia. Właśnie o tym przypomina nam prefacja, śpiewana podczas Mszy świętej:
Chociaż nie potrzebujesz [Boże] naszego uwielbienia, pobudzasz nas jednak swoją łaską, abyśmy Tobie składali dziękczynienie.
Nasze hymny pochwalne niczego Tobie nie dodają, ale się przyczyniają do naszego zbawienia, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.
A skoro „stajesz się tym, co uwielbiasz”, więc każdego dnia stań w obecności Boga, który jest Miłością i pragnie z miłością przemieniać cię w miłość. Ta prosta zasada jest łatwo dostrzegalna we współczesnym świecie: ludzie „ubóstwiają” rozmaite gwiazdy filmowe, muzyków, dziennikarzy, modelki, sportowców i… stopniowo zaczynają mówić jak oni, ubierać się jak oni, wyglądać jak oni, zachowywać się jak oni. Podobnie postępujmy w godzinie adoracji Najświętszego Sakramentu: im więcej uwielbiam Boga, tym bardziej staję się jak On! Dokonuje się we mnie ogromna przemiana. Bóg, który jest Miłością uzdalnia mnie do prawdziwej miłości. Wpatruję się w Jezusa Eucharystycznego, aby przejąć Jego sposób życia, Jego sposób istnienia, Jego myśli, Jego uczucia, Jego wartości, Jego postrzeganie świata, Jego sposób kochania. Przyjmij to wszystko sam i przekaż dalej.
Jak uczy papież Benedykt XVI, poprzez regularną Komunię Świętą i adorację Eucharystii stopniowo przyjmujemy cały sposób istnienia Chrystusa i doświadczamy gruntownej nowości, która przemienia każdą dziedzinę naszego życia. Wszystko jest formowane na wzór Chrystusa: nasze myśli, słowa, uczucia i uczynki. I wówczas możemy powtórzyć za Świętym Pawłem apostołem: Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus (Ga 2, 20). Pozwólmy Chrystusowi, aby w nas żył, promieniował swoją miłością na wszystkich, szczególnie na tych, których spotykamy na drodze naszego życia… Przemieńmy się w „żywą Eucharystię”, w obraz Jezusa Miłosiernego, bowiem – im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma!
