W ramach leczenia Smutków Uśpionego Serca, dzisiaj ostatnie spotkanie, któremu patronuje Francisco Fernández-Carvajal, autor książki Lenistwo duchowe. Smutek uśpionej duszy. O krzyżu i radości, o modlitwie i nawróceniu. I o tym, jak uniknąć choroby duszy, która prowadzi do śmierci. O tym właściwie jest cała ta książka…

1) „Nulla dies sine cruce! Żadnego dnia bez krzyża!”. Droga naszego osobistego uświęcenia prowadzi codziennie przez krzyż. Wielu chrześcijan pod koniec dnia traci radość życia nie dlatego, że zmagali się z dużymi problemami, ale dlatego, że nie potrafili uświęcić niewielkich trudności, które towarzyszyły im tego dnia. 

2) Osobista historia każdego człowieka pełna jest znaków pochodzących od Boga. Ale by odnaleźć w nich Boga, niezbędna jest odpowiednia wrażliwość i żywa wiara, bez nich nawet wyjątkowe znaki pozostaną nieczytelne. W każdym z wydarzeń ukryte są ślady Bożej Opatrzności, która sprawia, że nic nie dzieje się przypadkowo i wszystko służy naszemu zbawieniu.

3) Wiara uświadamia nam, że powodów do radości jest zawsze więcej niż powodów do smutku, i inspiruje nas do bezustannego dziękczynienia.

4) Człowiek leniwy duchowo, nazwijmy go człowiekiem letnim, nie potrafi odnaleźć głębi duchowej; w jego duszy panuje wielka pustka, nawet jeśli jeszcze spełnia niektóre praktyki pobożne. Porusza się po omacku. Nie ma własnego zdania, kieruje się głosem otoczenia, prasy i mediów. Nie ma upodobania w życiu wewnętrznym i nie potrafi rozważać głęboko podstawowych prawd wiary.

5) Nie jesteśmy nigdy neutralni – nasza obecność na ziemi nie jest obojętna: albo pomagamy bliźnim odnaleźć Chrystusa, albo oddalamy ich od Niego.

6) Musisz być „Bożym człowiekiem”, człowiekiem życia wewnętrznego, człowiekiem modlitwy i poświęcenia. „Nihil difficile volenti” – dla chcącego nic trudnego!

7) Umiłowanie regularnej spowiedzi jest ewidentnym objawem delikatności wewnętrznej i miłości do Boga.

8) Nie ma lepszego lekarstwa chroniącego przed lenistwem duchowym lub pozwalającego się go pozbyć niż głęboka pobożność maryjna.

9) Radość chrześcijańska wymaga od nas dwóch rzeczy: niezłomnego przekonania, że Bóg nas kocha oraz codziennego wysiłku, aby być wiernym i zachować przyjaźń z Chrystusem.

10) Na zakończenie rada świętego Bernarda:

          ZAWSZE NAPRZÓD.

          ZAWSZE W GÓRĘ.

          ZAWSZE WIĘCEJ.

          ZAWSZE LEPIEJ.

          ALE NIGDY W TOWARZYSTWIE OSÓB

          LENIWYCH DUCHOWO.

Francisco Fernández-Carvajal, Lenistwo duchowe. Smutek uśpionej duszy, Kraków 2012, s. 184.